Mijn benen zijn dik. Als ik een korte broek aan trek, vallen mijn benen zo enorm op. Dit zijn mijn gedachtes de afgelopen tijd, met dat mooie weer.

Ik had meteen in de gaten dat ik mezelf aan het onderuit halen was.

En toch is het ingewikkeld.

Sinds ik 20 kilo ben afgevallen, zie je ineens mijn lipoedeem benen weer veel duidelijker. Mijn gezicht en bovenlijf zien er in mijn ogen beter uit. Toen dacht ik: zal ik dan vooral broeken aan doen tot over mijn knieën? Zodat die benen minder zichtbaar zijn?

Ik zit in mijn ultra korte broek achter de laptop. En ik ga zo de kinderen van school halen. Ga ik de broek verwisselen voor een langere of niet? Hoe zullen mensen dan naar mij kijken?

Doordat ik zelf als coach veel met negatieve overtuigingen bezig ben, herken ik die natuurlijk ook direct bij mezelf. En ja, als coach ben je ook niet perfect, verre van. Dus met die gedachtes ga ik aan de slag.

Ik hou er ook van om mezelf uit te dagen.
De comfortzone uit.

Dus ik ging in die ultra korte broek naar het schoolplein. Ik voel de ogen prikken van andere moeders (dit is jouw gedachte, zeg ik tegen mezelf, dit is niet waar).

En zelfs al is het waar.
Mag ik alleen met een korte broek het schoolplein over als mijn benen dunner zijn?
Moet ik mezelf en mijn lipoedeem benen verstoppen?

Ik geef mezelf een opdracht:
Deze zomer ga ik blij zijn met wat ik tot nu toe heb bereikt.
Een rupsje nooit genoeg ga ik niet worden, want het kan altijd beter, meer en nog weer beter.
Ik ga mezelf niet onderuit halen.
Mezelf accepteren zoals ik ben, met lipoedeem benen.

Mij zul je deze zomer vaker in een ultra korte broek zien (als je hier in de buurt woont en anders op social media).
Vind je het niet mooi? Kijk dan vooral de andere kant op.

Hier alvast een foto van mijn benen.
Dan kun je er alvast aan wennen.
En ik ook 🙂

Zelf ook aan de slag met jouw negatieve gedachtes?
Neem dan eens een kijkje in het werkboekje over de kracht van gedachtes